از آن موهای وحشی خواستم دیوانه بازی را

از آن  لبهای  سرخت   جرأت  پیمانه بازی را

شبیه موی تــو بر شــانه میریزم و میدانم

که باز آغاز خواهم کرد فردا شانه بازی را

به زیر روسری خوابانده ای صد فتنه ی زیبا

به همراه هزاران عـــاشق پروانـــه بازی را

کنار حوض خانه ، کودکانه تجـــربه کردیم

من و تو با مکعبهای کوچک خانه بازی را

و حالا بـی تو آواره ترین دیوانه ی شهرم

در این زنجیر باید سر کنم دیوانه بازی را

 -----------------------------------------------------

به قابش می کشم از قاب هایم می زند بیرون

گوزنـی نیمه شب از خواب هایم می زند بیرون

تمــــام فرش های خانه مرداب است اما او

سریع و چابک از مرداب هایم می زند بیرون

به خود می پیچم و حس می کنم آغاز زنجیر است

جنــون در حین پیــــچ و تاب هایم می زند بیـــــرون

جنون از فرق سر می آید و در سینه می ماند

و شب آهسته از جــوراب هایم می زند بیرون

من آن دریای مواجم که توی پارچ زندانی است

همین کـه بشکنم سیلاب هایم می زند بیرون

سرم داغ است و دستانم پریده رنگ . . . می دانم

گوزنـــی نیمه شب  از خواب هایم می زند بیــرون

--------------------------------------------------------